Pułkownik Stanisław Królicki - patron Szkoły Podstawowej

Na podstawie książki "Wierni przysiędze" Z. Szacherskiego: Stanisław Królicki urodził się 9 lutego 1893 r. w Kętach jako syn Antoniego i Rozalii z Gajewskich. Do szkół uczęszczał w Kętach, tam też ukończył seminarium nauczycielskie w 1914 r.

Do obranego zawodu przygotowywał się poważnie, interesował się muzyką, uczył się gry na skrzypcach. W okresie szkolnym należał do „Sokoła" i Związku Strzeleckiego. 10 sierpnia 1914 r. wyruszył na front z 1 kompanią kadrową Legionów Polskich.

Pod koniec 1914 r. został przeniesiony do 1 pułku ułanów Beliny Prażmowskiego, biorąc udział we wszystkich walkach tego pułku. W 1917 roku odmówił złożenia przysięgi na wierność Niemcom, został internowany w obozie w Szczypiornie, a następnie jako ówczesny obywatel austriacki przeniesiony do obozu w Marmarosz Sighet i wcielony do wojska austriackiego. Służąc w armii austriackiej został skierowany do szkoły oficerskiej w Wiedniu, a po jej ukończeniu pod koniec 1917 r. na front włoski. Powróciwszy w początkach listopada 1918 r. do Polski, wstąpił w stopniu podporucznika do formującego się w Krakowie dywizjonu rtm. Jabłońskiego, późniejszego 11 pułku ułanów, z którym walczył w latach 1918 - 1920. W 1919 r. awansował do stopnia rotmistrza. W 1923 r. ukończył kurs dowódców szwadronów w Grudziądzu, a w 1925 r. kurs dla oficerów sztabowych w Rembertowie. Dnia 5 stycznia 1924 r. zawarł związek małżeński z Marią Ostoyską. 20 stycznia 1927 r. awansowany do stopnia majora.

11 czerwca 1927 r. został przeniesiony z 11 pułku ułanów w Ciechanowie do 19 pułku ułanów w Ostrogu nad Horyniem na stanowisko kwatermistrza pułku. Z dniem 6 lipca 1929 r. przeniesiony został do 17 pułku ułanów w Lesznie Wlkp. na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Dnia 18 stycznia 1933 r. awansował do stopnia podpułkownika. W lipcu 1937 r. został przeniesiony do 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie na stanowisko dowódcy pułku. W styczniu 1938 r. awansował do stopnia pułkownika. W lipcu 1939 r. na własną prośbę przeniesiony został do 7 pułku strzelców konnych w Biedrusku pod Poznaniem. Pułkiem tym dowodził we wszystkich walkach od 1 do 17 września 1939 r. Jego osobistą zasługą są zwycięskie walki pułku: 11 września pod Zbrożkowa Wolą, 14 -15 września o przyczółek mostowy pod Brochowem oraz 17 września pod Zamościem Kampinoskim, gdzie został ciężko ranny. Przewieziony do szpitala w twierdzy w Modlinie zmarł z ran 28 września 1939 r. i tam został pochowany.

W 1945 r. zwłoki jego przeniesiono na cmentarz wojskowy na Powązkach, gdzie spoczywa na kwaterze żołnierzy września. Płk Królicki był jednym z najwybitniejszych dowódców kawalerii w wojnie obronnej 1939 r. Cechowała go nieodzowna w warunkach nowoczesnej walki zdolność powzięcia szybkiej decyzji i jej skutecznej realizacji. Niezwykle odważny brał osobiście udział w walkach. Z wybitnymi zdolnościami dowódczymi łączył związaną z obranym ongiś zawodem umiejętność wychowawczego oddziaływania. Bardzo skromny, odznaczał się wielką uprzejmością wobec podkomendnych wszystkich stopni oraz żołnierzy. Otaczała go miłość żołnierzy jego pułku. Za bezprzykładną odwagę i osiągnięcia bojowe został odznaczony: Krzyżami kl. III, IV i V Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski kl. IV i V, Krzyżem Walecznych pięciokrotnie, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.